Kur martesat e gjinisë së njëjtë ishin një rit i krishterë

28 Maj 2014 – Përkundër miteve dhe debateve të kohës, koncepti i krishtërimit për martesën nuk është gdhendur në gur që nga ditët e Krishtit, por ka evoluar si koncept dhe ritual. I ndjeri Profesor Xhon Bosuell, shef i Departamentit të Historisë pranë Universitetit të Yale (Jeil) në ShBA zbuloi në dokumentet liturgjike të Kishës antike, bashkësi martesore jo vetëm mes gjinive të ndryshme por edhe mes gjinive të njëjta. Ndër këto dokumenta u zbuluan ceremoni të quajtura “Zyra e Unionve të Gjinisë së Njëjtë (të shekujve të 10të dhe 11të) por edhe të “Urdhërit të Bashkimit të dy Burrave” (shekujt e 11të dhe 12të).

Ritet kishtare ku bashkoheshin dy persona të gjinisë së njëjtë, kishin gjithë simbolikën e martesave heteroseksuale: i gjithë komuniteti mblidhej në kishë, çifti bekohej në altar teksa takonin duart e djathta, bëheshin betimet e shenjta, një prift zyrtarizonte bashkimin përmes Eukarisë[1] dhe gjithçka përfundonte me festën ku merrnin pjesë gjithë të ftuarit. Të gjithë këto elementë shfaqen edhe në ilustrimet artistike të asaj kohe, si përshembull unionin e shenjtë të Perandorit-Luftëtar Bizantin, Bazili i Parë (867-886 Erës së Re) dhe partnerit të tij Xhon.[2]  

Në muzeun a artit të Kievit në Ukrainë, gjendet një ikonë interesante nga Manastiri i Shën Katerinës në Malin Sinai të Izraelit. Aty shfaqen dy shenjtorë të krishterë. Në mes tyre ndodhet një “mblesëtar” (i quajtur ndryshe pronubus) ose shoqërues i çiftit, teksa kujdeset për martesën. Ky pronubus shfaqet të jetë Krishti. Çifti që po martohet janë të dy burra.

Mos vallë ikona sugjeron se është duke u zhvilluar një “martesë” gej e shenjtëruar nga vetë Krishti? Ideja mund të duket shokuese, por përgjigjet vijnë nga vetë burimet e hershme kishtare. E tillë është ikona e Shën Sergius dhe Shen Bachus, dy ushtarë romakë që njihen si martirë të krishtërimit. Këta dy oficerë të ushtrisë romake, provokuan inatin e Perandorit Maksimilian kur u ekspozuan se ishin të krishterë, pasi refuzuan të futen në një tempull pagan. Të dy shenjtorët u dërguan në Siri rreth vitit 303 të Erës sm Re, ku mendohet se Bachus u vra nga gjuajtjet me kamzhik. Ndërkohë mendohet që Sergius ti ketë mbijetuar torturës por më pas vdiq duke i prerë kokën. Legjenda thotë se Bacchusit iu shfaq Sergius si ëngjëll, duke e ftuar të jetë i fortë sepse shumë shpejt ata do të bashkohen në parajsë. 

St. Sergius dhe St. Bacchus

Ndërkohë që vendosja krah për krah e shenjtorëve ishte diçka e zakonshme, sidomos në krishtërimin e hershëm, vendosja krah për krah e këtyre dy burrave konsiderohet nga kritikët si veçanërisht intime. Në një shpjegim të tijin, Severus, Patriarku i Antokias[1] (512-518 e Erës sonë) thoshte se “nuk mund të ndajmë me fjalë ata (Sergius dhe Bachus) që janë bashkuar në jetë. Ky nuk është një rast i thjeshtë dashurie vëllazërore”. Në përshkrimet e bëra gjatë shekullit të 10-të për dy shenjtorët, Shën Sergius festohet si “bashkëudhëtari dhe i dashuri i ëmbël” i Shën Bacchus. Marrëdhënia e ngushtë e Sergius dhe Bachus i ka shtyrë shumë studiues modernë të besojnë së marrëdhënia mes tyre ishte ajo e dy të dashuruarve. Ndërkohë, dëshmia më e fortë që mbështet këtë qëndrim është teksti i parë dhe origjinal i martirizimit të tyre, shkruar në Testamentin e Ri Grek duke i përshkruar ata si “erastai” ose “dashnorët” (lovers). Me fjalë të tjera ata ishin një çift meshkujsh homoseksualë. Lidhja dhe marrëdhënia e tyre jo vetëm që njihej, por pranohej dhe festohej në kishën e hershme e cila del të ketë qenë shumë më tolerante se Kisha e sotme.

Unionet e krishtera mes gjinisë së njëjtë kanë ndodhur edhe në Irlandë gjatë shekujve të 12-të dhe të 13të, siç shkruhet nga historiani Gerald i Wellsit (Geraldus Cambrensis).

Unionet e gjinisë së njëjtë në Europën para-moderne na paraqesin në mënyrë të detajuar disa ceremoni mes gjinisë së njëjtë të gjetura në dokumente liturgjike antike. Një rit grek i shekullit të 13-të përkujtonte Shën Sergin dhe Shën Bacchus, dhe i bënte thirrje Perëndisë të “mbrojë ata, Shërbëtorët e tij, që të dashurojnë njëri-tjetrin dhe të mos jenë shkak skandali për gjithë jetën e tyre, me ndihmën e Perëndisë dhe gjithë Shenjtorëve”. Ceremonia mbyllet me fjalët “dhe ata do të puthin Ungjillin e Shenjtë dhe njëri-tjetrin”.

Një tjetër rit është ai serb i shekullit të 14-të, me bashkimin e dy burrave dhe dy grave, me çiftet që vendosnin duart e tyre të djathta në Ungjill duke mbajtur kryqe në duart e majta. Pasi puthnin Ungjillin, çiftet kërkohej të puthnin njëri-tjetrin, pas të cilit, pas kryerjes së Eukarisë, do ti bekoheshin në bashkim.

Të dhëna për martesa mes gjinisë së njëjtë janë gjetur në arkivat e Vatikanit, Shën Petërburgut, Parisit, Stambollit dhe të Sinait duke mbuluar mbi një mijë vjet nga shekulli i 8-të deri në shekullin e 18-të.

Misionari Domenikan dhe Kryemurgu, Zhak Goar (1601-1653), i përfshin të tilla ceremoni në një koleksion lutjesh ortodokse greke të quajtura “Euchologion Sive Rituale Graecorum Complectens Ritus Et Ordines Divinae Liturgiae”. (Paris 1667)

Ndërkohë që homoseksualiteti ishte teknikisht i paligjshëm që në epokën romake, shkrimet homofobike nuk u shfaqën në Europën Perëndimore deri në fund të shekullit të 14-të. Edhe atëhere, Kisha vazhdoi të shenjtëroje martesat mes gjinisë së njëjtë.

Në Kishën e Shën Gjon Lateranit në Romë (e njohur tradicionalisht si kisha e famullisë së Papës), në vitin 1578 u bashkuan në martesë plot 13 çifte të gjinisë së njëjtë, gjatë një ceremonie madhështore e cila u bashkë-përgatit me klerikët e lartë të Vatikanit. Sipas raportit të kohës ata u martuan “duke u bashkuar, duke përdorur të njëjtat Shkrime të Shenjta, pas të cilit ata hëngrën dhe fjetën bashkë”. Një tjetër çift grash është raportuar të jenë martuar në Dalmaci në shekullin e 18-të.

Kërkimet akademike të Profesor Boswellit janë kaq të mirë dokumentuara dhe të vëertetuara saqë ngrejnë pyetje serioze mbi liderët modernë të Kishës dhe të krishterëve heteroseksualë mbi sjelljen e tyre kundrejt homoseksualitetit.

Që Kisha të injorojë faktet historike të evidentuara nga vetë arkivat e saj mund të quhet burracakëri dhe mashtrim. Faktet tregojnë në mënyrë bindëse se atë çka Kisha modern e quan si qëndrimin e saj tradicional dhe të pandryshuar kundrejt homoseksualizmit është në fakt krejt ndryshe.

Kjo vërteton në fakt, se përgjatë dy mijëvjeçarëve të fundit, në famulli dhe katedrale të të gjithë krishtërimit, nga Irlanda në Stamboll apo edhe në zemër të vetë Romës, marrëdhëniet homoseksuale janë pranuar si shprehje të vlefshme të dashurisë së falur nga vetë Perëndia, me gjithë përkushtimin e dy njerëzve për njëri-tjetrin, një dashuri që mund të festohet, nderohet, bekohet përmes Eukarisë, në emër të dhe me praninë e Jezu Krishtit.

FUND

Përktheu në Shqip:  Amarildo Fecanji

Artikulli origjinal në anglisht: http://anthropologist.livejournal.com/1314574.html

Shkrim I Thos Payne nga The Colfax Record

Shënim: Ambasada PINK / LGBT Pro është anëtare e Rrjetit Ndërfetar Global për mbrojtjen e personave me orientim seksual dhe identitet gjinor të ndryshëm (GIN Network). Ky rrjet ndër të tjera synon të ndërtojnë një dialog të shëndetshëm dhe pozitiv midis lëvizjes LGBT në botë dhe institutioneve fetare dhe promovimin e mirëkuptimit, tolerancës dhe pranimit të personave LGBT në komunitetet e të gjitha besimeve fetare në botë.

---

[1] Antokia – Qytet antik grek, i pozicionuar ne Turqine jugore, buze detit Mesdhe. Shen. i përkthyesit

---

[1] Eukaria – Ceremoni e krishterë që përkujton Darkën e Fundit, gjatë të cilës buka dhe vera bekohen dhe më pas konsumohen. Shënim i Përkthyesit.

[2] http://queerhistory.blogspot.com/2010/09/basil-i-of-byzantium-867-886.html Artikull mbi jetën e Perandorit Bizantin. Shënim i Përkthyesit.

Prokuroria e Përgjithshme të hetojë për mashtrim dhe nxitje urrejtje nënshkruesit e peticionit “Familje e Shëndoshë, atdhe i shëndoshë”

Tiranë, 26 Maj 2014 - Ambasada PINK dhe Shtëpia e të Drejtave të Njeriut në Shqipëri kanë mësuar prej disa ditësh publikimin e një peticioni të nënshkruar nga 57 të ashtë-quajtur intelektualë, nën titullin “Familje e shëndoshë, atdhe i shëndoshë”. Ky peticion, i cili nxit publikisht urrejtjen kundër personave me orientim seksual dhe identitet gjinor LGBT, në Shqipëri, Kosovë dhe Maqedoni, u publikua fillimisht në faqen 7 të Gazetës Panorama, të datës 21 Maj 2014.

Ndërkohë ditën e enjte, në po të njëjtën gazetë, Dr. Agron Gjekmarkaj, emri i të cilit ishte publikuar zyrtarisht si nënshkrues i peticionit prej 57 personash, deklaroi publikisht se ai nuk ishte nënshkrues I peticionit (Gazeta Panorama, datë 22 Maj 2014, reagim nga Agron Gjekmarkaj nën titullin “Teknologjia e fabrikimit të peticioneve”.

Po në datë 22 Maj 2014, në versionin on-line të gazetës Panorama (www.panorama.com.al) tek artikulli i botuar në datë 21 Maj në lidhje me peticionin, nga version origjinal i 57 intelektualëve nënshkrues, hiqen pa asnjë shpjegim dy emra: Agron Gjekmarkaj dhe Alfred Lela (zv.kryeredaktor i Gazetës MAPO).

Këto denoncime dhe ndryshime tregojnë se një pjesë e nënshkruesve të peticionit janë mashtruar qëllimisht nga ata që kanë nxitur nënshkrimin e këtoj peticioni diskriminues, duke përdorur në mënyrë të pa-autorizuar emrat e disa personave dhe rrjedhimisht duke mashtruar publikisht opinionin publik në lidhje me këtë çështje. Në bindjen tonë autorët dhe nxitësit e këtij peticioni kanë kryer të paktën 2 vepra penale të dënueshme nga Kodi Penal dhe që për më tepër mos-ndëshkueshmëria e tyre vetëm do të nxisë rrezikshmërinë shoqërore të nënshkruesve të saj dhe të atyre që besojnë se urrejtja dhe diskriminimi janë zgjidhje.

Nisur nga sa më sipër ne i kërkojmë Prokurorisë së Përgjithshme të hapë në mënyrë të menjëhershme hetime për mashtrim (Neni 143 i Kodit Penal) dhe Nxitjen e urrejtjes ose grindjeve (Neni 265 i Kodit Penal), duke marrë në konsideratë edhe nenin 50, pika “j” të Kodit, pasi autorët e kanë kryer veprën penale në rrethana rënduese.

Komuniteti LGBT pret nga institucionet e zbatimit të ligjit që ato të mbrojnë të drejtat e çdo personi, kur ata rrezikohen nga krimi. Në këtë aspekt Prokuroria ka një përgjegjësi në ndjekjen e çdo rasti të tillë ku rrezikohet një grup i tërë shoqëror nga diskriminimi dhe krimet e urrejtjes.

Ambasada PINK / LGBT Pro Shqipëri

Shtëpia e të Drejtave të Njeriut në Shqipëri

Peticioni i pseudo-intelektualeve të kohës së Enver Hoxhës nxit vetëm urrejtjen dhe ndasitë në shoqërinë shqiptare!

Ambasada PINK dhe Shtëpia e të Drejtave të Njeriut janë njohur gjatë ditës së sotme nga Gazeta Panorama me një të ashtëquajtur Peticion të 57 pseudo-intelektualëve, të cilët ndër të tjera kanë një të përbashkët: nxitjen e urrejtjes dhe homofobisë ndaj cdo personi LGBT dhe mbështetësve të tyre në Shqipëri. Reagimi me ç’duket është grahma e fundit e injorancës dhe paditurisë intelektuale, që kërkon të refuzojë dijen dhe shkencën, vlerat dhe moralin më të mirë të shoqërisë, ku çdo njeri gëzon të drejtat në mëyrë të barabartë të pacënuara nga askush.

Peticioni të kujton fletë-rrufetë e kohës së Enver Hoxhës, ku pseudo-intelektualët pa vlera morale dhe ideologjike, të shtyre si hijena nga partia e punës, dërgonin në purgatorin e vrasjeve dhe pushkatimeve njerëz të pafajshëm, për të vetmen arsye se ata luftonin për një shoqëri të hapur, demokratike, ku çdo njeri të respektohej në të drejta dhe dinjitet.

Pabukësia mendore e këtyre pseudo-intelektualëve, që ende nuk e kanë bërë publike se cilat qarqe i kanë nxitur për të mbajtur një reagim të tillë të brujtur në halet e urrejtjes, kërkon të mbajë nën errësirën e injorancës dhe paditurisë çdo qytetar shqiptar që ëndërron të jetë i njëjtë dhe i barabartë me çdo qytetar europian. Thirrja, përpos nxitjes së urrjejtes shoqërore, paragjykon vlerat më të mira të shoqërisë së brishtë në Shqipëri, duke kërkuar që të na shpjerë në Anadoll apo Arabinë Saudite, ku gratë duhet të jenë të mbuluara me shami kokë e këmbë dhe personat LGBT duhen dënuar me vdekje.

Të jesh person LGBT do të thotë që je PRO-FAMILJES! Të jesh person LGBT do të thotë që je për një shoqëri, ku secili jeton i barabartë në dinjitet dhe në vlera. Të jesh person LGBT do të thotë të luftosh kundër urrejtjes, diskriminimit, pabarazisë dhe paditurisë shoqërore! Rreziku familjes shqiptare nuk i vjen as komuniteti LGBT, as nga Paradat apo shfaqet e orientimit seksual dhe identitetit gjinor. Rreziku i familjes shqiptare qëndron tek pabarazia, ku çdo anëtar i familjes duhet të jetë e nënshtruar përkundrejt burrit dhe ku ai dhe vetëm ai mund të vendos për këdo e për çdo gjë!

Shqipëria nuk është Lindje – Shqipëria është Perëndim! Në këtë vend intelektualët e vërtetë ia kanë dedikuar jetën përparimit të Shqipërisë si pjesë e Europës me vlera perëndimore. Në një shoqëri të barabartë çdo njeri është i barabartë dhe gëzon të njëjtat të drejta. Thirrja jonë sot është: Liri - Barazi – Vëllazëri!

URRJEJTJA NUK ËSHTË ZGJIDHJA! THUAJ PO DASHURISË!